Pałac w dawnej wsi Gumniska (obecnie dzielnica Tarnowa) powstał w końcu XVIII w. Przebudowano go około 1834 roku, a pod koniec XIX wieku rezydencja wzbogaciła się o neogotycką kaplicę i elementy neorenesansowe. Wokół budynku rozciąga się duży park. W pałacu, który po powstaniu listopadowym stał się główną siedzibą Władysława Sanguszki, jesienią 1914 roku kwaterował generał Chełmicki, dowódca dywizji kawalerii kozackiej z X Korpusu 3. Armii generała Radko Dimitriewa, a następnie kolejni komendanci garnizonu rosyjskiego. Garnizon ten opuścił miasto bez walki 6 maja 1915 roku, zagrożony odcięciem od reszty armii rosyjskiej w wyniku przełamania frontu na południe od Tarnowa podczas bitwy gorlickiej. W czasie rabacji galicyjskiej przed budynkiem składano ofiary rzezi, a ówczesny starosta tarnowski wypłacił tu chłopom „nagrodę”, w zamian za dochowanie wierności austriackiemu cesarzowi.

W XIX wieku budynek kilkakrotnie przebudowywano. Przed 1831 rokiem, kiedy to budynkiem zarządzało Starostwo Tarnowskie, nadano mu formy klasycystyczne, o wieloosiowej fasadzie z obszerną sienią pośrodku. Podczas przebudowy w 1870 roku, formy klasycystyczne zostały zaburzone. W latach 1900 lub 1901 przede wszystkim fasadę, której nadano neobarokowy wygląd. W XX wieku ujednolicono charakter budynku na zbieżny z ówczesną estetyką.

Po II wojnie światowej w pałacu mieścił się jeszcze posterunek milicji. Obecnie jest to siedziba Zespołu Szkół Ekonomiczno-Ogrodniczych.

W 2003 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.